Ψαρεύοντας με δυναμίτη...

Θα νόμιζε κανείς ότι η δυναμίτιδα, όταν βραχεί χάνει τη δραστικότητά της. Στην πραγματικότητα όμως συμβαίνει το αντίθετο. Στη δυναμίτιδα η νιτρογλυκερίνη, η οποία εκρήγνυται από μόνη της όταν είναι "ελεύθερη", είναι προσροφημένη σε γη διατόμων ώστε να καθίσταται περισσότερο ασφαλής. 

Το νερό, εκτοπίζει την προσροφημένη στη γη διατόμων νιτρογλυκερίνη, (όπως ακριβώς ένα σφουγγάρι που "σουρώνει" και τρέχει νερό, όταν δεν μπορεί να συγκρατήσει άλλη ποσότητα νερου). Η νιτρογλυκερίνη τότε αποκτά την ελεύθερη μορφή της και καθίσταται επικίνδυνη.

 Οι ψαράδες οι οποίοι χρησιμοποιούν παράνομα δυναμίτιδα κινδυνεύουν για το λόγο αυτό. Τα ψάρια είναι ευαίσθητα στα ωστικά κύματα, θανατώνονται ακαριαία, επειδή συνθλίβεται η νηκτική κύστη τους, εξαιτίας της ισχυρής πίεσης. 

Βιβλιογραφικές παραπομπές: Αναστάσιος Βάρβογλης, Χημεία και καθημερινή ζωή, Κάτοπτρο 2006